Lieve Mensen,
Allereerst wil ik jullie bedanken voor het lezen van dit,
het lucht me enorm op om dit kwijt te kunnen.
ik kan helaas niet alles tot in de details vertellen,
omdat mijn account hier een soort van anoniem is,
en ik geen zin heb in mensen die in real life naar me toe komen om
verhaal te gaan halen.
Ik heb sinds een paar maanden een vriendje,
we hebben het super samen, er zijn nog geen problemen opgetreden etc.
Nu zijn zijn ouders op het idee gekomen om misschien naar het buitenland te verhuizen,
naar Zuid-west Europa zeg maar.
Nog niet op korte termijn, maar, let’s say, 2 jaar.
Nu kreeg ik bij het idee alleen al bijna tranen in mijn ogen,
mijn vriendje woont nu geen kwartier fietsen bij me vandaan
en we zien elkaar iedere dag op school.
En dan zou hij opeens weg zijn.
Ik snap heus wel dat die ouders geen rekening kunnen houden met een ‘prille liefde’ zullen we maar even zeggen, en wie weet zou het wel uitgaan in die 2 jaar, niemand weet hoe het loopt.
Maar als dat niet het geval is, en we hebben over 2 jaar een serieuze relatie,
dan ga ik het er toch wel moeilijk mee krijgen.
Hij staat er zelf ook niet helemaal achter, maar kijkt wel naar de mogelijkheden qua opleiding en baan die hij daar zou kunnen krijgen.
Ik vind dit gewoon erg moeilijk om mee om te gaan..
Heeft iemand mischien tips? :)
Liefs,
justwrite
ik snap dat dat rot is..
Hoe oud ben je nu?
En anders moet je met je ouders erover praten want dit is niet niks en ik vind dat iedereen het er mee eens moet zijn en anders moeten ze gaan verhuizen als jij het huis uit bent (en eventuele broer(tjes) en zus(jes))
Maar 1 ding begrijp ik niet, deze zin: Hij staat er zelf ook niet helemaal achter, maar kijkt wel naar de mogelijkheden qua opleiding en baan die hij daar zou kunnen krijgen.
ik snap echt dat je je rot voelt, ik zou ook even niet weten wat ik zou moeten als ik dat hoorde!.
maar ze willen mischien tog?
ik zou in iedergeval zorgen dat je heel veel lol met je vriend heb! tot die tijd en ik weet 2 jaar gaat echt snel verbij als je er bij stilstaat.
maar er kan ook heel veel gebeuren in 2 jaar, want ik weet niet hoe oud je bent?
en of je vorige relaties lang waren?
ik zou tot die tijd veel dingen met hem gaan doen!
en zoals vera al zei praat er met iemand over^^
ben ik het wel met Liset eens;)
je bent nog maar 14 joh! je bent jong, sorry datk het zeg, maar wie zegt dat je het die 2 jaar nog volhoudt? en je bent tog nog jong, komen nog genoeg jongens in je leven;)
eeh de hoeveelste liefde is het van je? en je bent jong focus niet op lange relaties, focus je op een leuke tijd hebben met iemand en het gewoon gezellig met elkaar hebben
tuurlijk het kan ook blijven, maar je moet je er niet zo op instellen als je nog zo jong bent vind ik
Nee, ik vind ook dat jullie gelijk hebben! :)
Ik ga gewoon genieten van de tijd die we hebben, en we zien wel wat er dan gebeurt.
Wie weet gaat het inderdaad uit, dit komt natuurlijk vrij vaak voor, en als we bij elkaar blijven, moeten we kijken of ze werkelijk nog gaan, zoja, wat wilt hij, want misschien is er een kans dat hij kan blijven, en als dat niet gaat, tja, dan ga ik het moeilijk hebben denk ik.
Je leeft in 2010, niet in 1960
Je hebt allebei een gsm, dus je kan bellen en sms’en
Je hebt allebei internet en een pc, dus je kan msn’en, mailen, webcammen,…
Genoeg manier om contact te blijven houden
