Dag allemaal.
Het komt misschien niet zo over maar eigenlijk voel ik me meestal zwaar klote.
Ik wil gewoon even mijn verhaal en gevoelens kwijt..
Der zijn gewoon een paar dingen in de afgelopen 2 jaar gebeurd wat me veel pijn heeft gedaan.
Vooral gedoe met mijn ex, waar ik wel vaker over verteld had lang geleden dacht ik.
In de 4de van mijn middelbare school kwamen we bij elkaar in de klas en ging het ook echt slecht met veel ruzies etc, en daarbij kwam dan nog dat 2 vriendinnen van mij (1 was echt een beste vriendin) die bij ons in de klas zaten mij opeens het leven zuur moesten maken en ze genoten ervan als ik en me ex ruzie hadden.
Uiteindelijk ging het echt uit in die zomervakantie (afgelopen zomervakantie dus)
En toen had ik er heel veel verdriet van.
Uiteindelijk kwam ik erover heen omdat die met 1 of ander wijf iets had gekregen en dat wijf wou me ook iets aandoen omdat ze blijkbaar boos op me was over iets.
En ik snapte dus niet dat die dat toe zou laten omdat ik toch wel meer betekent had (lijkt mij) dan dat wijf. (ik en me ex hadden ongeveer anderhalf jaar wat samen.)
Toen opeens smsde die mij 2 weken later nadat dat wijf van hem mij bijna iets had aangedaan.
Ik reageerde eerst niet en daarna toen die aandrong wel.
Uiteindelijk spraken we af en ging het weer uit met dat wijf (hij had uit wraak met dat wijf genomen zei die omdat die had gehoord van iemand dat ik had gezoend met iemand anders)
Ik snapte dat zowiezo niet want HIJ maakte het uit dus waarom zou je dat dan erg MOGEN vinden en dan zelfs wraak willen nemen..mja.
Dus toen spraken we weer meer af en uiteindelijk ging het gewoon weer niet goed, dit hele jaar is het aan en uit gegaan..
En hij heeft ook gewoon foute dingen gedaan en hij is gewoon echt heel erg veranderd en niet meer mijn liefje zoals ik hem kende..
Een paar weken terug maakte die het dus weer echt uit..
Ik was er weer kapot van maar probeerde er niet aan te denken en het ging aardig ook al moest ik toch vaak huilen.
Afgelopen zondag stuurde die dus een berichtje met iets van: lieve veertje, ik weet dat je dit waarschijnlijk niet snel zal lezen maar ik wou je alvast een fijne verjaardag wensen en ik hoop dat het goed met je gaat ondanks alles. x ik
Dus ik dacht echt van..”wat moet ik daarmee” hij liet me er alleen maar door huilen en het veroorzaakt een terugval..
Dus ik smsde hem uiteindelijk iets van “stuur maar niks meer, het doet alleen maar nog meer pijn.”
Nja..hij nog iets sturen van: sorry ik wou je alleen een fijne verjaardag wensen.
Maar dus om een lang verhaal kort te houden, hij was niet altijd erg begripvol en wou NOOOIT praten..ik zeikte altijd volgens hem om dingen..
Hij had ook hele lieve kanten maar ik kon gewoon niet normaal meer met hem praten..
Bijv. ik had het gevoel dat die flirte met een meisje en dan begon ik daarover omdat het er gewoon echt zo uitzag en dan was dat zeiken..(het was zegmaar berichtjes sturen via een soort hyves naar andere)
Maar nu heb ik dus niks meer van hem gehoord maar zie hem dus wel fijn met meisjes praten enzo. En serieus ik was nooit zo jaloers maar ben het gewoon echt geworden hierdoor..
Het probleem is nu dus dat ik me eigenlijk het hele jaar al super klote voel en ik bijna elke dag wel huil en ik doe harstikke chagrijnig tegen me ouders en me zus..
Ik kan zegmaar niks meer hebben van ze..
Bijv. net aan het eten begon ik ergens over te praten maar me zus begreep het dus niet goed dus ik reageerde blijkbaar fel terug en toen begon me zus tegen mij iets te zeggen dat ik het niet goed uitleg en het mijn schuld was.
Dus ik werd weer pissig en fel en me moeder deed toen zo van “doe normaal” en toen begon me zus ook weer tegen me.
En daaar kan ik dus niet tegen als ze dan allemaal tegen me gaan (zo voelt dat dan)
Ik wordt gewoon een beetje gek overal van en ik heb volgens mij gewoon zoveel boosheid en verdriet in me wat ik er dan maar tegen hun uitgooi of iets..
Ik ben bang dat ik gewoon 1 chagrijn later wordt.
Wanneer ik vroeger altijd een heel vrolijk meisje was en die altijd heel lief voor me ouders en alles was..
Nu ben ik nog steeds vrolijk en aardig tegen alles en iedereen maar meestal voel ik me nogal klote.
En het probleem is..ik weet niet wat ik eraan kan doen..
Ik huil elke dag wel en heb steeds minder zin om dingen te gaan doen met vrienden ofzo.
Soms ben ik het liefst juist gewoon alleen.
Vroeger toen ik rond de 10 was (denk ik) was ik weleens naar een psychiater geweest maar ik weet nog wel dat ik daar aleeeeen maar zat te janken en dat mens echt haatte.
Maar nu zit ik eraan te denken om misschien maar wel te gaan..
Ik kom er gewoon zelf niet meer uit en eigenlijk kan niemand uit mijn vriendengroep me er nu mee helpen..
Ik moest het gewoon kwijt.
Alvast bedankt voor degene die het hele verhaal hebben gelezen..(tis volgens mij erg lang)
veer.
bedankt voor je snelle reactie.
Ja ik heb met mijn moeder er al over gepraat..
Ze snapt me wel en praatte wel met me.
Het is gewoon moeilijk om mijn ex links te laten liggen als die toch iets stuurt ofzo..
Het is niet dat ik dan meteen helemaal lief ga doen enzo, juist niet maar juist van maak een keus en als dit je keus is moet je me maar laten..
M’n ex was vroeger gewoon een lieve zorgzame vrolijke normale jongen (veel bijwoorden) maar hij is nu meer met uitgaan en al die dingen en daardoor is die veranderd (hij werkt ook in de horeca enzo en sinds dat is die ook veranderd..)
Het is gewoon dat ik er ook mee zit dat ik zo rot doe tegen me ouders en zus..wanneer ze juist zo lief voor me zijn..
Ik haat mezelf daarom gewoon want ik snap mezelf dan ook gewoon niet..
Ik vind het trouwens wel erg moeilijk om de stap naar een psychiater te maken..
wow heftig, ik snap dat je het daar moeilijk mee hebt, dingen in je verhaal zijn heel herkenbaar voor mij, door mijn ex heb ik ook heel veel problemen thuis gehad enz… maar ik werd egt onhandelbaar thuis, toen ben ik opgegeven bij de zuidwester, das een stapje voor jeugdzorg, maar bij de zuidwester laten ze je bepaalde dingen egt goed inzien, ik heb daar in 5 maanden heel veel over mezelf geleerd en kan nu ook beter met dingen omgaan zoals die waren veroorzaakt door mijn ex..
maar ik wens je er heel veel sterjte mee, en als je de stap maakt naar een psycholoog, als het niet werkt, moet je er niet blijven hangen dat heeft meestal echt geen nut
dankjewel iris
Wel heftig ook dat je toen naar de jeugdzorg bent gegaan maar goed dat je daar dan meer van leerde en dingen inzag..
Het gaat nu wel beter met je toch?
Ja ik denk dat als het niet veranderd ik toch maar wel naar een psycholoog ga en ja hopelijk werkt dat dan wel.
Nouu,,
Je hebt veel mee gemaakt.!
Heel veel sterkte nog ermee.
-x- mij
Pff je hebt zeker veel meegemaakt!
Zit nu ook in de “fase” dat ik snel ruzie heb met mijn ouders. Maar ik kan helemaal niet meer met mn ma praten zoals vroeger, baal daar zo erg van..
Sterkte meis!
Ja je hebt gelijk..het is nu moeilijk maar gaat vast wel beter na een tijdje..
Het is gewoon rot als je weet hoe hij vroeger was en hoe we het toen samen hadden, en als je dan ziet hoe het nu gaat en hoe die veranderd is..dat is gewoon zo rot en zonde..
En ik vind mijn eigen huisarts niet zo fijn maar ik kijk nog wel hoe ik dat dan regel..
Bedankt voor je advies paula!
@vera wrote:
dankjewel iris
Wel heftig ook dat je toen naar de jeugdzorg bent gegaan maar goed dat je daar dan meer van leerde en dingen inzag..
Het gaat nu wel beter met je toch?Ja ik denk dat als het niet veranderd ik toch maar wel naar een psycholoog ga en ja hopelijk werkt dat dan wel.
ben niet bij jeugdzorg geweest he;) met jeugdzorg wil ik egt niks te maken hebben, de zuidwester is wat anders als jeugdzorg;) maar ja met mij gaat het wel beter.
ik denk dat het wel slim voor je is om hulp te zoeken, want volgens mij wil je dat zelf ook wel, maar vind je dat gewoon moeilijk door je ervaring toen je klein was;)
ik wens je er heel veel sterkte mee;)
Ahw, wat rot allemaal vera *sad smiley*
Mijn advies:
Zorg dat je die jongen vergeet, zo’n aan-uit-aan-uit relatie is niks, en daar krijg je alleen maar meer pijn door. Ik weet dat dat vergeten niet makkelijk gaat, eerst ben je heel verdrietig, dan word je misschien wel boos enz. maar uiteindelijk vervaagt ie, dat heeft enkel tijd nodig. Ik weet eerlijk gezegd niet zeker of ’t zo handig is om naar een psycholoog te gaan, omdat je dan weer iedere keer alles naar boven haalt. Ja je moet erover praten, maar ik denk dat je dat beter kan doen met je moeder ofzo.
Vraag aan hem om geen contact meer op te zoeken en ga ook eens gewoon wat leuke dingen doen met vriendinnen, als je op je kamer blijft zitten huilen dan kom je ook niet verder he ;) En wieweet kom je wel iemand anders tegen die je jouw ex laat vergeten.
Iig heel veel sterkte xx
dankjewel margo en tessa
Ja ik weet het met een psycholoog ook nog niet helemaal..
Ik probeer nu inderdaad wel wat dingen te doen met vrienden.
Vandaag ook me verjaardag en was wel gezellig maar toch soms met me gedachten even weg.
Ik zal het nog even afwachten en kijken hoe het dan gaat.
Bedankt allemaal voor jullie lieve en goede reacties! <3
