Een scala aan emoties

Het verlies van een baby tijdens de zwangerschap kan een ongelukkige, beangstigende en eenzame ervaring zijn. De shock, het verdriet , de leegte…is voor veel koppels moeilijk te verwerken.

Wat te doen na zwangerschapsverlies

Hoe u zich voelt over uw verlies, onmiddellijk en na verloop van tijd,het is heel gebruikelijk om het volgende te voelen:

• verdrietig: plotseling in tranen uitbarstend zonder een duidelijke trigger
• geschokt en verward: vooral als er geen tekenen waren dat er iets mis was
• gevoelloos: je lijkt helemaal geen gevoelens te hebben
• kwaad: om het lot, je arts, op het ziekenhuispersoneel
• jaloezie: vooral bij het zien van baby’s of een vrouw die zwanger is
• schuldig: misschien vraag je je af of je zelf de miskraam hebt veroorzaakt
• leegte: een fysiek gevoel van verlies
• eenzaamheid: je kan er niet over praten of je voelt je onbegrepen

Rouwen na een miskraam

Bij een miskraam ondergaat een koppel dezelfde rouwverwerking als bij een dierbare overledene: een fase van ontkenning, verdriet, woede, gevolgd door aanvaarding en zoeken naar een weg voor de toekomst. Respecteer je behoeften en beperkingen terwijl je zich door deze moeilijke tijd werkt. Zoek advies om zowel jezelf als je partner te helpen. Je hoeft dit niet alleen onder ogen te zien. Misschien heb je behoefte aan een praatgroep, lotgenoten of een psycholoog. Gun jezelf vooral voldoende tijd om te rouwen en te herstellen.

Hoe vrouwen en mannen anders treuren

Wat te doen als jij en je partner anders omgaan met verlies? Veel vrouwen zijn expressiever met emoties en zullen eerder steun van anderen zoeken. Mannen zijn mogelijk actiegerichter, neigen ertoe feiten te verzamelen en problemen op te lossen en kiezen niet om gevoelens te delen. Dit betekent niet dat hij niet treurt. Vaak begraven mannen zichzelf op het werk als ze treuren. Dit kan relatieproblemen veroorzaken. Maar er zijn ook koppels, die ondanks hun verlies, dichter bij elkaar komen en kiezen om opnieuw zwanger te worden.

afbeelding: Unsplash.com door Luis Galvez